Mooi hè?

Van Frank Hasenauer kreeg ik foto's toegestuurd van de Zuchtschau in Nettetal op 26 september 2009 en ons bezoek aan de wolfjes daarna.
Sommige zijn zo mooi dat ze hier een plaatsje verdienen.

Mijn gat, jouw gat, wat voor gat....

Wat schetste mijn verbazing toen ik gisteren in de namiddag Dwyn aantrof in de Elz (de beek hier) aan de andere kant van de omheining? Bruno en Tuur stonden schaapachtig te kijken hoe ze door het water naar de andere oever ging en vrolijk ronddoolde. Ik als een gek naar buiten met de riem, want er werd net op dat moment flink gejaagd en het wild vloog alle kanten op. Dwyn blijkt dan toch een model hond te zijn, op mijn roepen liep ze keurig richting bruggetje, stapte er overheen en kwam naar me toe. Alhoewel ze er nog nooit op die manier geweest was, wist ze feilloos de weg!
Toen ik de honden eenmaal binnen achter slot en grendel had, ben ik de omheining gaan controleren. Jawel hoor, er onderdoor gegraven. Een heel mooi gat. Dat de omheining niet echt Saarloosproof was wisten we wel, twee en een half jaar zonder problemen is dan eigenlijk wonderbaarlijk. Nu worden er natuurlijk rigoureuze maatregelen getroffen, jammer voor Dwyn.

En dan Bruno's gat.
Prachtig mooi gegraven, midden in de wei, dus geen reden voor zorg. En Bruno helemaal gelukkig!

Maar ja, er lopen er nog twee rond en die vinden zo'n mooi gat natuurlijk niet te versmaden. Ze gaan Bruno dan ook onmiddellijk zijn gat betwisten.

En elkaar, want, ach Bruno, dat is een watje, die duw je zo opzij. Wie van de andere twee de sterkste is, is een heel ander verhaal. Dat kost ook wat tijd, moeite en energie. Je zou niet zeggen dat Tuur minstens 10 cm groter is dan Dwyn.Nog even een felle achtervolging.....en dan weer naar Bruno en zijn gat. Nog even pesten.Uiteindelijk heeft Dwyn er genoeg van en druipt af, helemaal onder het opgeworpen zand.Tuur en Bruno vermaken zich nog even. Het is toch wel een heel mooi gat!

Heksen en Magiërs

Afgelopen zondag was het heksen- en magiërmarkt in Mayen. In de hele stad, maar vooral in de Genovevaburg kon je heksen, kollen, trollen, enge dwergen en ander ongerief tegenkomen. Een paar prachtige wolfjes mochten daar natuurlijk niet ontbreken, dus samen met Saarloosjes Bren en Dylan en hun baasjes, zijn Bruno en Tuur met mij daar een kijkje gaan nemen. Dwyn bleef thuis, wel zo rustig.
Prachtig weer, dus heel veel mensen, èn honden.
Bruno was uiteraard zijn rustige stabiele zelf, hij sjouwde ongestoord door de mensen- en heksenmenigte. Ook Dylan en Bran deden alsof ze niet anders gewend waren. Wat wil je ook, als je baasje heksengek is!
En Tuur, die vond alles prachtig. Hij ging met zijn voorpoten op de borstwering staan om alles eens goed te bekijken, vlak naast een of ander gedrocht. Dat zwaar geschminkte gedrocht werd uitgebreid besnuffeld en vervolgens helemaal niet eng bevonden. Wat de omstanders van Tuur vonden, die toch echt gigantisch was zo helemaal in de hoogte uitgestrekt, laat zich raden.
Zo'n keer of honderd zijn de honden voor husky uitgescholden, een keer voor Tsjech. Van een Saarloos had nog niemand gehoord. Dat mocht de pret natuurlijk niet drukken.

Schoonheden

Tussen al die grijze Saarlooswolfhonden op de AVLS-dag van 27 september liepen ook deze twee bosbruine, Bruno en Dwyn.
Ik zou zo verliefd op ze kunnen worden, als ik het al niet was! Wat een plaatje!

De foto kreeg ik via de mail toegestuurd. Hij is gemaakt door Eveline ter Beek. Bedankt Eveline!

Bruno en Dwyn zijn onafscheidelijk, een echt koppel. Voor Dwyn is Bruno voor altijd haar grote broer. Alhoewel ze veel sterker en pittiger is dan Bruno, zal ze zijn leiderschap nooit betwisten.
Samen voeden ze het niet meer zo kleine Tuurtje op. En dat is een heel karwei.

Overigens, de man op de foto mag er ook zijn!