Welkom op het weblog van Dwyn,Tuur en Jelte, Saarlooswolfhonden in de Duitse Eifel. Ze wonen samen met ons op de Kolliger Mühle in het wilde Elztal. De Elztalwolfjes Bruno en witte Anders, zijn altijd in gedachten bij ons.
woensdag 23 december 2009
maandag 21 december 2009
Anders
Morgen, 22 december, is het al weer twee jaar geleden dat onze Anders overleed.
Hij is nu al bijna net zo lang dood als dat hij geleefd heeft.
Wat gaat de tijd toch snel...
Het was toen ook zo koud, weliswaar geen sneeuw, maar alles prachtig wit door de rijp.
Wat gaat de tijd toch snel...
Het was toen ook zo koud, weliswaar geen sneeuw, maar alles prachtig wit door de rijp.
Anders vond het heerlijk als het winter was. Hij zou dan ook genoten hebben van de sneeuw en net als Tuur nu het liefste buiten zijn.
Ze zijn o zo verschillend, Anders en Tuur, maar toch ook o zo hetzelfde.
Ik prijs me gelukkig dat het juist Tuur is die in Anders' plaats gekomen is.
Door hem zal ik ook Anders nooit vergeten.
Door hem zal ik ook Anders nooit vergeten.
vrijdag 18 december 2009
Nieuw, nieuw, nieuw!
zaterdag 12 december 2009
3 manieren om...
.... een deur open te maken.
Bruno springt omhoog, poten op de klink, klink omlaag drukken, en ofwel de deur openduwen ofwel naar zich toetrekken, al naar gelang hoe de deur opengaat. Het gaat wel gepaard met enige krassen rondom de klink want heel precies is hij niet.
Dwyn gooit gewoon alles in de strijd omdat ze het eigenlijk niet kan. Maar als ze vindt dat ze toch echt aan de andere kant van de deur moet zijn (omdat ik daar ben bijvoorbeeld) springt ze tegen de deur, poten alle kanten op, lichaam met het volle gewicht tegen de deur aan en wie weet raakt ze dan behalve de deur en de deurstijl toevallig ook nog wel de klink op de juiste manier.
Je kunt wel raden hoe deur en deurstijl er inmiddels uitzien.
En dan Tuur. Die loopt naar de deur, pakt vrijwel geruisloos de klink in zijn bek en duwt die een klein stukje naar beneden. Voila, deur open. Subtiel, heel subtiel.
Bruno is tot nu toe de enige die ook een deur openkrijgt die hij naar zich toe moet halen. Er staat wel een stoel voor de deur naar de trap naar boven. Daar wonen de katten en die moeten zich veilig kunnen voelen.
De deur tussen de woonkamer en de keuken gaat naar de keuken toe open, helaas. Tuurtje weet dat in de keuken al het lekkers ligt inclusief de inhoud van de vuilnisbakjes achter de keukendeurtjes. Omdat hij die deur binnen twee seconden zo goed als onhoorbaar openheeft, zit deze deur nu op slot!
Bruno springt omhoog, poten op de klink, klink omlaag drukken, en ofwel de deur openduwen ofwel naar zich toetrekken, al naar gelang hoe de deur opengaat. Het gaat wel gepaard met enige krassen rondom de klink want heel precies is hij niet.
Dwyn gooit gewoon alles in de strijd omdat ze het eigenlijk niet kan. Maar als ze vindt dat ze toch echt aan de andere kant van de deur moet zijn (omdat ik daar ben bijvoorbeeld) springt ze tegen de deur, poten alle kanten op, lichaam met het volle gewicht tegen de deur aan en wie weet raakt ze dan behalve de deur en de deurstijl toevallig ook nog wel de klink op de juiste manier.
Je kunt wel raden hoe deur en deurstijl er inmiddels uitzien.
En dan Tuur. Die loopt naar de deur, pakt vrijwel geruisloos de klink in zijn bek en duwt die een klein stukje naar beneden. Voila, deur open. Subtiel, heel subtiel.
Bruno is tot nu toe de enige die ook een deur openkrijgt die hij naar zich toe moet halen. Er staat wel een stoel voor de deur naar de trap naar boven. Daar wonen de katten en die moeten zich veilig kunnen voelen.
De deur tussen de woonkamer en de keuken gaat naar de keuken toe open, helaas. Tuurtje weet dat in de keuken al het lekkers ligt inclusief de inhoud van de vuilnisbakjes achter de keukendeurtjes. Omdat hij die deur binnen twee seconden zo goed als onhoorbaar openheeft, zit deze deur nu op slot!
Abonneren op:
Posts (Atom)