Anders

Morgen, 22 december, is het al weer twee jaar geleden dat onze Anders overleed.

Hij is nu al bijna net zo lang dood als dat hij geleefd heeft.
Wat gaat de tijd toch snel...
Het was toen ook zo koud, weliswaar geen sneeuw, maar alles prachtig wit door de rijp.

Anders vond het heerlijk als het winter was. Hij zou dan ook genoten hebben van de sneeuw en net als Tuur nu het liefste buiten zijn.

Ze zijn o zo verschillend, Anders en Tuur, maar toch ook o zo hetzelfde.

Ik prijs me gelukkig dat het juist Tuur is die in Anders' plaats gekomen is.
Door hem zal ik ook Anders nooit vergeten.