Never a dull moment....

Heb je net het geklungel gehad om Dwyn d'r geopereerde poot droog te houden met dit sneeuw/ijzelweer, loopt Tuur een grote Berner Sennen tegen het lijf die hem helemaaaaal niet aardig vond.
Gevolg: een paar gaten boven zijn linkeroog, die de dag na het voorval toch wat dieper bleken dan aanvankelijk gedacht. Tuur voelde zich ook niet echt happy met zijn dikke etterende wondjes.

Dus even naar de dierenarts. Nou ja even... Het was spekglad en mijn altijd betrouwbare stoere Volvo vierwielaandrijving kwam de heuvel naar het dorp niet op.
Auto laten staan, Tuur eruit gelaten, naar het dorp gewandeld en hulptroepen ingeschakeld. Hulptroepen plus tractor naar beneden het dal in en mijn auto opgehaald. Die vervolgens niet meer wilde starten.
Uiteindelijk zijn we toch bij de dierenarts beland. Wond gespoeld en gedesinfecteerd, nietjes erin en met pijnstillers en antibiotica naar huis.

Leed geleden denk je dan. Vlak een Saarloos echter niet uit. Bruno en Dwyn werden als bijen op honing naar de wond van Tuur toegetrokken en kunnen er niet vanaf blijven. Dus ligt alles al een klein weekje vast aan tafelpoot en verwarming. Omdat Tuurtje zelf met zijn poot voortdurend over de wond heen wrijft, gaat die elke keer weer open. Dat schiet niet op. Nu draagt Tuur een moon collar, zo'n zwemband om zijn nek. Gisteren konden we zonder al teveel problemen de heuvel weer op, dus de wond laten controleren en spoelen.

Leuk is het allemaal niet, maar ik hoop dat de wond nu toch heel snel dichtgaat, zodat ze weer heerlijk los rond kunnen dartelen alle drie. Volgens de dierenarts ziet het er naar omstandigheden goed uit.

En mijn auto, daarvan blijkt de vierwielaandrijving kapot. Wordt volgende week gerepareerd.

Nagels, verharen en weer een omgevallen boom

Dwyn heeft een scheefgroeiende nagel aan haar linkervoorpoot, heel erg scheef, heel erg irritant. Vorig jaar is de nagel verwijderd, maar natuurlijk gewoon weer aangegroeid. En nu was hij weer ingescheurd. Behoorlijk pijnlijk, en lastig.
Dus tussen Kerst en Oud&Nieuw is Dwyn geopereerd om ervoor te zorgen dat die nagel nooit meer aangroeit. Geen grote operatie, wel volledige narcose en een flinke herstelperiode daarna. Haar poot zit in het verband, dat om de paar dagen verwisseld moet worden. Omdat het de nagel is, zal haar poot nog lange tijd pijnlijk zijn.

Haar rechterpoot was geschoren voor het infuus. Op iets heeft ze allergisch gereageerd, hele poot rood. En maar likken als gevolg daarvan. Nu zit ook haar rechterpoot in het verband, nou ja, het been. Ziet er stoer uit zo, maar met die kou, sneeuw en nattigheid buiten hebben verband en Dwyn toch heel wat te verduren.

De eerste nachten heeft Dwyn alleen binnen geslapen en een van ons ernaast op de bank, want het Dwinneke kan echt niet helemaal alleen zijn. Tuur vond het verband erg interessant, vandaar. En hij moest er wel vanaf blijven.

Om onszelf toch ook een goede nachtrust te gunnen hebben we uiteindelijk ook Bruno en Tuur 's nachts in huis laten slapen (Tuur in de bench). En nu denkt Tuur dat het voorjaar is! Hij verhaart als een gek, de vlokken vliegen in het rond. Hij heeft echt een waanzinnige wintervacht.
Het valt niet mee voor Tuurtje, want hij is eigenlijk het liefste buiten. Het kan hem niet koud genoeg zijn en sneeuw, laat maar komen!! Dat wij binnenkort misschien wel ingesneeuwd raken deert hem niet. Lang leve de winter!
Dus Tuur is veel buiten, ik laat hem maar zijn gang gaan. Tot afgelopen maandag, Mies was net na twee weken vakantie weer richting Nederland. Ik zag en hoorde toch wel erg weinig. Maar het is een braaf ventje dus op mijn roepen kwam hij aangesneld: van de overkant van de Elz, buiten de omheining dus. Hoe komt hij daar nu weer, dacht ik nog. Tot ik poolshoogte ging nemen en ja hoor, weer een boom van de overkant van het riviertje omgekieperd, op onze omheining. Een grote gezonde beuk deze keer, zo'n 20-25 meter hoog schat ik. De omheining kon dat natuurlijk niet aan, over een lengte van zo'n 15 meter was die verdwenen.
De derde boom in een paar weken tijd. Met Kerstmis lag er ook ineens een over het bospad.

Hoe dat kan? Het is hier nogal heuvelachtig en rotsachtig, op sommige stukjes vrij steil. Er groeien overal bomen, maar ze hebben allemaal vrij korte wortels. Blijkbaar kan een zuchtje wind of een pakje sneeuw op de takken een boom zomaar doen omvallen.

De beuk ligt inmiddels in vol ornaat in de wei, dat was nog een heel karwei. Hulptroepen uit het dorp kwamen gelukkig vlot. De omheining is voorlopig provisorisch weer dicht. Gelukkig maar, want met een Dwyn die niet ver kan en mag lopen en buiten ons perceel overal glibberige paden en wegen en het wild op een paar meter afstand, is uitlaten een uitdaging op zich. En een omheinde wei dus heel erg broodnodig.

Jazeker, ook het nieuwe jaar zit weer vol verrassingen!