En weer was het raak. Weer heeft Dwyn Jelte gegrepen toen ik een paar seconden in de keuken was....
Jelte kon meteen mee naar de dierenarts toen ik onze poes Olleke ging ophalen die daar een paar dagen moest blijven (Tuur is net weer genezen van zijn blaasontsteking en andere ongemakken).
Dit keer was de verwonding niet misselijk: spieren en pezen in zijn rechterpoot net onder de elleboog kapot. De operatie duurde dan ook even.
En het ging zo goed tussen Dwyn, Tuur en Jelte. Ze vinden elkaar aardig, spelen samen, maken elkaar schoon etc.
Maar iets klopt er niet, want dit was niet de eerste keer...
Toen Jelte als puppie van 7 weken kwam was Dwyn niet echt blij: een wervelwind die nou niet bepaald onderdanig was. De eerste paar maanden was of de een of de ander aan de lijn, het contact hebben we langzaam opgebouwd. En het ging steeds beter.
Tuur en Jelte overigens waren vanaf het begin grote vrienden.
Toch ging het een paar keer mis. En vooral dan wanneer ze met zijn drieën samen buiten aan het spelen waren. Op een of andere manier bouwde de adrenaline vooral bij Dwyn en Jelte zich op en Dwyn had daar dan op een gegeven moment genoeg van. Dwyn is een tank, is niet zachtzinnig, dus dat ging gepaard met gaatjes.
Dus als we er niet bij zijn worden ze gesplitst, bij het eten passen we goed op en met zijn drieën spelen doen ze niet meer. In de tussentijd zijn ze vooral lief voor en met elkaar.
Gisteren ging het volkomen onverwacht mis. Wat mij betreft was dit toch echt de laatste keer.
Maar wat zou er toch aan de hand kunnen zijn?
And again Dwyn took it out on Jelte, quite serious this time. Muscles and tendons torn off.
We already are very careful. They sleep separately, eat separately and they're not allowed to play together the three of them.
Yesterday I did not expect it to go wrong. This really was the last time. But what could be the matter?
They get along very welll most of the time....
Dwyn is een ontzettend lieve hond voor mensen, heel open en vrij. Ze wordt in oktober 9 jaar.
Toen ze anderhalf was werd erfelijke cataract vastgesteld. Daarom hebben we haar, toen ze twee was, laten castreren. Ze was al pittig (kan compleet hysterisch worden en absoluut niet alleen zijn), maar heeft door de castratie nog wat meer mannelijke hormonen gekweekt. Met andere honden is ze hopeloos, behalve met die in haar eigen roedel. Ze heeft naast Jelte twee pups opgevoed, Anders en Tuur, geen enkel probleem. Toen haar allergrootste vriend Bruno vorig jaar stierf heeft ze een fikse klap gehad.
Daarnaast blijkt ze een lekkende hartklep en een te trage schildklier te hebben. Voor die schildklier krijgt ze tabletten, maar het valt niet mee haar daar goed mee in te stellen. Een te traag of te snel werkende schildklier kan agressie tot gevolg hebben.
In tegenstelling tot wat altijd gezegd wordt, heeft de cataract bij Dwyn zich aan beide ogen sterk uitgebreid, ze ziet nu nauwelijks nog wat. Een operatie zit er waarschijnlijk niet in, daarvoor was het ERG afgelopen mei te slecht.
Dwyn really is a very sweet dog, for people. She turns 9 in October.
She has hereditary cataract from early age on. That's why she was castrated at the age of two. She is a very tough dog, with other dogs she's hopeless, except with her own pack. She raised both Anders and Tuur, no problem at all. When her biggest friend ever Bruno died last year she had a big blow.
Above this she has a leaking heart valve and het thyroid gland doesn't function properly (too slow). This could trigger aggression.
contrary to what's always said, her cataract has spread strongly, she hardly sees anything nowadays. An operation on her eyes is no go, the result of the ERG test we made last may was too bad for that.
Jelte is een ontzettend lief en vrolijk kereltje. Hij wordt in november 1 jaar. De ondeugd straalt er vanaf. Hij is wel heel terughoudend, af en toe schuw zelfs. Hij houdt van alle honden, ook van Dwyn, maar is nou niet bepaald het onderdanige type, zich overgeven doet hij niet snel.
Van alle Saarlosen die we gehad hebben luistert hij het beste (tot nu toe).
Jelte mist een hoektand linksboven. Hij zit er wel. Nadat er een stukje bot uit de kaak is weggezaagd zie je het puntje van de tand, maar vooralsnog komt hij niet door.
En hij heeft een wipneusje. Heel schattig, maar helaas trekt hij daardoor soms rare grimassen en lijkt het net alsof hij zijn lippen optrekt. Sommige honden, lang niet alle, reageren daar sterk op.
Jelte is a very sweet and lively fellow. He turns one in november. he's a naughty boy. And more or less shy. Heloves all dogs, even Dwyn, but he's not the submissive type, he doesn't surrender quickly.
Jelte misses his upper left fang tooth. It's there but won't show. And he has a turned up nose. Very cute, but unfortunately it sometimes seems as if he pulls his lips. Some dogs, not all, react strongly on this.
Als je een en een bij elkaar optelt zou het dus wel eens zo kunnen zijn dat de onvolkomenheden van beide honden toevallig op bepaalde momenten zo bij elkaar komen dat er strijd ontstaat: Jelte "trekt" zijn lip op en net dan is bij Dwyn de schildklier waarde niet goed, haar lontje kort.
When you put one and one together it could be that those imperfections of both dogs sometimes trigger a fight.
We gaan nu nog maar een keer met Dwyn de molen door in de hoop dat het ooit lukt de schildklier goed in te stellen.
En we passen nog meer op. Het zijn alle drie schatten van honden, ik moet er niet aan denken dat ik er een weg zou moeten doen......
We'll have Dwyn checked up one more time hoping they'll manage to adjust her thyroid gland properly.
And we even more careful. All three are great dogs, I couldn't even think of giving one away....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten