Het begin is er!

Je kunt het, of je kunt het niet, leven met Saarlooswolfhonden. Niet een is er hetzelfde, ze hebben allemaal zo hun eigen ik. Soms is het makkelijk, soms ontzettend lastig. Een leven vol verrassingen dus, vol met avonturen, leuke en minder leuke zaken.

Om te beginnen eerst maar eens de wolfjes voorstellen.

Dit is Duke Beothuk Tachunga, oftewel Bruno, een bosbruine reu, geboren op 6 maart 2003.

Dat onze eerste Saarloos een bruine zou zijn was zeker.

Bruno is een heerlijke hond, stabiel, ongecompliceerd, makkelijk, absoluut open en vrij en o zo lief!!. Hij is (nog) de roedelchef, ook al is hij maar net aan de maat, zo'n 65 cm. Ons Bruuntje, onze bruine beer, is er de oorzaak van dat we ons hart aan de Saarlooswolfhond hebben verloren. Toen we hem na lang wachten als 7 weken oud pupje in Zuid-Duitsland zijn gaan halen, was het net een klein vosje. Vanaf de eerste minuut was het goed, waar wij gingen, ging Bruno mee, zonder problemen. Nu nog wordt iedereen die hem voor het eerst ziet op slag verliefd op hem, niet alleen vanwege zijn uiterlijk, maar vooral ook vanwege zijn karakter.

Omdat we alle twee drukke banen hadden gunden we Bruno een maatje. Toen hij 7,5 maand oud was kwam, redelijk onverwacht, onze Dwyn (= keltische godin van de liefde).

Dwyn Danuwa de Louba Tar werd geboren op 23 oktober 2003.

Dwyn is van een heel ander kaliber. Het is een schat van een hond voor mensen, daar doet ze haar naam eer aan, maar voor andere teven en met name kleine witte hondjes is ze een heks. En ze kan volkomen en compleet in paniek raken als ze alleen gelaten wordt. Daar wordt ze helemaal hysterisch van, doet alles om bij je te komen en verwondt zichzelf daarmee. Het feit dat ze door haar erfelijke cataract slecht en steeds slechter ziet, speelt hierin ongetwijfeld een rol. Hoeveel is niet met zekerheid te zeggen, maar wij merken dat naarmate haar zicht verslechtert ook haar gedrag in een aantal opzichten extremer wordt. Ondanks haar oogproblemen jaagt ze wel als de beste.

Verder is ze net als Bruno super aanhankelijk, absoluut open en vrij, ze kan overal mee naartoe, en ze is zo sterk als een kerel! In tegenstelling tot Bruno is Dwyn absoluut een vreetmonster.

Met Bruno klikte het vanaf de eerste seconde. Hij is en blijft haar grote broer en voorbeeld, ook al is hij een watje vergeleken met haar. Een prachtig stel samen.

Tja, en daar zou het bij blijven. Tot ik op internet zag dat er in Duitsland een nest was geboren met 3 witte (!) Saarlosen. Ik heb de fokker een mailtje gestuurd om te feliciteren. Die nodigde ons uit om eens te komen kijken. Dat moet je natuurlijk nooooiiiiiit doen!

Maar wij deden het wel en waren verloren. Er zat een witte reu in het nest en die konden we krijgen. Een teefje was, gezien het gedrag van Dwyn, geen optie. En zo kwam Anders in ons leven.

Ajorto Nanouk Anders von der Eickeler Burg werd geboren op 19 augustus 2005 en stierf op 22 december 2007 aan een maag/milt draaiïng.

Zijn roepnaam was Anders omdat hij vanwege zijn kleur nu eenmaal anders was. Hij was groot, heel groot en hij was echt mijn hond.

Ik kon alles met hem doen, had natuurlijk inmiddels ook wel wat praktijkervaring opgedaan!

Anders was onze eerste echte sloper en hij was een graadje wilder dan de andere twee. Gelukkig is Dwyn een hele sterke hond, die twee hebben wat af geravot. Anders was een hele lieve hond, kon goed met alles en iedereen, alhoewel hij graag Dwyn d'r pesterijen afkeek, was open en vrij, maar keek iets meer de kat uit de boom dan Bruno en Dwyn. Hij was klaar voor de fok, helemaal gezond (de vraag of iemand wel een witte reu zou willen gebruiken heb ik mezelf nooit gesteld).

Kort voor zijn dood pikte Anders van de ene op de andere dag het leiderschap van Bruno niet meer. Er heeft een aantal felle gevechten plaatsgevonden. Bij het laatste gevecht hebben we Bruno en Anders met vereende krachten uit elkaar moeten halen. Bruno was behoorlijk toegetakeld en moest geopereerd worden aan zijn oor. Daarna hebben ze 5 weken aan de lijn gelegen in huis en 1 week nog met muilkorf opgelopen. Toen hebben we ze, met ondersteuning van Jos de Bruin, weer bij elkaar gelaten. En het ging goed! Bruno heeft zich geschikt in zijn lagere positie, de rust was weergekeerd.

Ik zal Anders nooit vergeten. Hij was geweldig en ik ben blij dat ik hem nog ruim twee jaar heb mogen meemaken. Enig in zijn soort, dat was hij.

En, ook al wordt dit door velen betwist, ik ben er van overtuigd dat ook Bruno en Dwyn getreurd hebben over de plotselinge dood van Anders. Ook voor hen was dat traumatisch, want ook zij stonden er met hun neus bovenop toen het gebeurde.

Bijna een jaar na Anders' dood is Tuur geboren.

Nord-Ulv Artur Anders, geboren 23 november 2008.

Een schoffie, een doerak, een pietje bell, een apekop, of beter nog, een wilde wolf! Wat een schurk! En wat een schatje!