Een vredig tafereeltje / a peaceful scenery....

..., zo lijkt het, maar schijn bedriegt.

Dwyn was al een tijdje in haar eentje in huis. Toen ik buiten ging kijken lag Tuur plat tegen de omheining aangeplakt, half op zijn rug, doodstil en zo onzichtbaar mogelijk. Bruno lag er doodgemoedereerd voor, rustig om zich heen kijkend.
Ik vermoed dat het ging om de kippenpoot die Bruno begraven had omdat hij hem op dat moment niet hoefde. En Tuur had daar af te blijven!
..., so it seems, but apperances are deceptive. Dwyn was alone in the house, quite a while already. When I went outside to check I saw Tuur lying glued to the fence, half on his back, dead quiet en as invisible as possible. Bruno lay completely at ease in front of him, looking around.

I suspect it was all about Bruno's chickenbone that he had buried because a that moment he didn't want it. And Tuur should stay clear of it!!

Toen ik terugkwam met het fototoestel had Tuur zich inmiddels iets opgericht, maar op zijn gemak was hij duidelijk niet: gapen, bek likken, bek voortdurend open en dicht en oren op alarmfase 1.

When I came back with my camera Tuur had raised himself a little, but was clearly not at all at ease: yawning, licking his lips, constantly opening and closing his mouth, ears at alarmphase 1.

Stoer als Tuur is besloot hij uiteindelijk toch maar op te staan en zo voorzichtig mogelijk weg te sluipen met als resultaat terug naar af.

Want wat Bruno niet wil, dat gebeurt niet!

Kleine lieve allemansvriend Bruno, Tuur kruipt voor hem (om over het geslijm en vooral het geluid dat hij daarbij maakt maar te zwijgen).

Het heeft zeker een uur geduurd.

Tough as he is, Tuur at last decided to stand up and sneak away as carefully as possible, with as a result back to the beginning.

For, what Bruno doesn't what, doesn't happen!

Small, sweet, everybody's friend Bruno, Tuur crawls for him (to say the least about his sucking up to him and the noises he makes while doing it).

It lasted at least an hour.

Ik hoop dat een en ander op de foto's goed te zien is, ook al zijn ze verkleind.

I hope the pictures show what I meant to demonstrate, even though they are reduced in size.

Kom eens hier.....

Het is toch zo'n braaf ding, die Dwyn,

She's such a sweet dog, our Dwyn,

De grote chef let heus wel op hoor,

The big chief pays attention,

met een half oog dan toch, en deze keer was dat ook genoeg,

be it with only a half eye, appeared to be enough this time,

het klein jungske was voor de verandering heel braaf, lag gewoon mooi te wezen.

the little guy behaved for a change, just lay there being beautiful.